Erremolatxa-sitsaren kontrolak hainbat estrategia behar ditu laboreetan duen eragina arintzeko.

Kultura-kontrola: Izurritearen bizi-zikloa eteteko eta bere populazioaren hazkundea murrizteko laboreen txandaketa eta laborantza arteko praktikak dakartza.Lehen ereiteak edo beranduago uztak ere laborearen ahultasuna gutxitu dezake.

Kontrol biologikoa: udazkeneko zizarearen etsai naturalak, hala nola, zenbait harrapari eta bizkarroi, sustatzeak bere populazioak kontrolatzen lagun dezake.Honen artean, Trichogramma bezalako intsektu onuragarriak askatzea edo Bacillus thuringiensis (Bt) bezalako mikrobio-agenteak erabiltzea larbak bereziki bideratzeko.

Kontrol kimikoa: pestizidak erabil daitezke populazioek atalase ekonomikoak gainditzen dituztenean edo beste metodo batzuk eraginkorrak ez direnean.Hala ere, funtsezkoa da ingurumen-inpaktuak eta erresistentzien kudeaketa arretaz aztertzea.Udazkeneko zizareari zuzendutako intsektizida selektiboak lehenetsi behar dira intsektu onuragarrien kalteak minimizatzen dituzten bitartean.

Jarraipena eta detekzio goiztiarra: FAW infekzioaren zantzuak bilatzeko eremuak aldizka, hala nola hostoen kalteak edo larben presentzia, garaiz esku hartzeko.Feromona tranpak eta feromona beitak populazio helduen jarraipena eta agerraldiak aurreikusten lagun ditzakete.

Izurriteen Kudeaketa Integratua (IPM): kontrol-estrategia anitz konbinatuz izurriteen kudeaketa integratuaren ikuspegi batean, udazkeneko zizarea kudeatzeko estrategia integral eta iraunkorra eskaintzen du.Planteamendu honek eraginkortasuna maximizatzen du ingurumen-inpaktua eta pestizida kimikoekiko konfiantza murrizten duen bitartean.

Ingurumen- eta nekazaritza-ezarpen zehatzetara egokitutako kontrol-neurri horien konbinazioa erabiliz, nekazariek modu eraginkorrean kontrola ditzakete udazkeneko zizareen infestazioak eta laboreak kalte handietatik babestu ditzakete.